Save the Children

Een ruimt tijdje terug werden we uitgenodigd door Lyni om eens een kijkje te nemen en helpen met les geven op het project van haar. Save the children is een straatkinderen project dat zich richt op de kinderen van de straat te halen een ze helpen hun leer achterstand in te halen om ze later weer in het reguliere onderwijs verder te laten gaan en staat aan de rand van Epako. De leeftijd van de kinderen is tussen de 4 en de 6 (misschien een enkele uitschuiver) en is van gemengde samenstelling.



Dag 1

De dag begon in de ochtend om 8.00 voor het eerst in een lange tijd dat we weer eens om die tijd het bed uit moesten *kuck* luxe *kuch*. Na even lekker gegeten te hebben en gedoucht gingen we naar het gebouw van Save the Children toe. Daar om 9.00 aangekomen werden we eerst voorgesteld aan de 3 leraren van het project door Lyni. De bedoeling was dat we de eerste dag meehielpen met het lesgeven. Lyni had spiegeltjes geregeld die de kinderen zelf mochten schuren (randen) en daarna mee naar huis nemen voor onder andere uiterlijke verzorging. Wij mochten daar de kinderen bij helpen en uitleggen hoe ze het moesten aanpakken in elk onze eigen klas. Dit vulde het (vroege) ochtend programma (School is van 8.00 tot 12.30, Dit is mede zo vanwege de warmte en concentratie van de kinderen).

Later op de ochtend gingen de kinderen van elk hun eigen klas een tekeningen maken van ons. Dit is ook heel goed voor de kinderen omdat de kinderen je op die manier ook aan moeten kijken. Dit klinkt misschien een beetje raar maar veel kinderen durven je niet direct in de ogen of in het gezicht aan te kijken. Dat doen ze om 2 redenen ; je bent ouder en je bent blank. Dit alles is nog een erfenis van de apartheid. Maar goed het zien van de tekeningetjes was natuurlijk super en ook het zien dat de kinderen zich er zo in uitleefden. Na dat de tekeningetjes klaar waren hebben we ze gegeven aan Lyni die heeft ze later voor ons op een A-4-tje geplakt en de tekeningen vergeeld (komen de potloodlijnen er beter uit). Na dat het de tekeningetjes klaar waren was het weer pauze. De kinderen eten bij het project tussen in de pauze altijd warm. Lyni zelf heeft een afspraak met de lokale supermarkt (Shoprite) dat zij de onverkoopbare groente en fruit gratis mag meenemen voor haar project. Hier haalt ze de rotte plekken dan uit en geeft ze aan de kinderen zodat hun ook van een stukje fruit mogen genieten. Aangezien de meeste dat nooit thuis krijgen.



Na de pauze hadden ze weer nog even les nu had ik in mijn klas de kinderen geholpen met schrijven en een beetje met rekenen en kleuren en ik had de lerares ook nog even geholpen met het oplossen van een paar puzzelkleurplaten. Was erg leuk om te doen en Lyni had voor mooi spul gezocht voor de schrijflessen. Bij Jelle hadden de kinderen nog voor hem gezonnen en ze hadden samen met hem getekend. Marinus had ook de rest van de dag samen met de kinderen gekleurd.

Nadat de lessen afgelopen waren hadden we nog even een gesprek met Lyni toen wees ze ons op de restanten van een oud speelhuisje dat ze had gekregen. Het hele huisje was gedemonteerd aan haar gegeven en ze had geen idee of het nog een beetje compleet was en het was haar ook niet te doen om dat alles in haar eentje te gaan versjouwen. Dus vroeg ze ons of wij er naar zouden kunnen kijken en zodoende maakte we een afspraak voor de volgende dag.

Dag 2

Om 9.00 stonden we weer bij het project voor de deur Lyni was al een tijdje op het project aanwezig. En toen begonnen we de onderdelen van het speelhuisje van het “zoldertje” af te halen. Een half uur later hadden we alles bij elkaar verzameld en bleek dat we boten nodig hadden om het bouwsel in elkaar te zetten en er waren een paar stukken vermist of kapot. Na dit Lyni verteld te hebben hadden we het idee om met de restanten gewoon een nieuw huisje te maken en we hadden in de tijd dat Lyni er even tussen uit was (naar de Shoprite) alle onderdelen opgemeten en een bouwtekening gemaakt voor het huisje en toen ze terug kwam was ze aangenaam verast. Later die dag zijn we langs de gemeente geweest om een kijkje te nemen in een container (mobiele werkplaats) die een groep Nederlanders hadden laten staan na de bouw van een gebouw voor een ander project, om daar de gereedschappen,spijkers en schroeven te halen voor het in elkaar zetten van het speelhuisje. Daar hebben we toen een deel van het gereedschap uit gehaald en wat touw. Voor de andere dingen die we nodig hadden zijn we langs BarganBuilding gegaan (bouwmarkt) daar hebben we wat bouten gehaald en connectieplaatjes voor de hoeken en rechte stukken aangezien we geen bouten hadden die geschikt waren voor de onderdelen. We hebben die dag afgesloten samen met Lyni bij Ernies met een lekker biertje.

Dag 3

De eerste dag van de bouw. We zijn begonnen met het eerst los in elkaar zetten van de onderdelen volgens de bouwtekening om te kijken of er misschien wat aan passingen nodig waren aan het ontwerp maar gelukkig hoefde dat niet en waren we klaar om de onderdelen aan elkaar te monteren. We waren begonnen met het monteren van de muren. Aan het einde van de dag waren we klaar met het maken van de muren van het speelhuisje en het in elkaar zetten van het plateau.



Helaas blijft dit Afrika en is geen enkel goed doel heilig genoeg om diefstal te mijden en moesten we alle spullen weer binnen zetten zo ook al het houtwerk, dat vissen ze dan met haken weg en gebruiken het om hun vuurtjes te stoken. Jammer maar al te waar. Bij het project waren er al verscheidene keren ingebroken. Zo ook hebben ze een keer geprobeerd de zonneboiler van het dak af te schroeven. In de tijd dat we er waren werd er ook een extra laag prikkeldraad aangelegd aangezien er veel overlast van poepende mensen op het terrein. Later hoorde we dat er nog een laag aangelegd werd voor de aankomende vakantie periode… Wij hopen dat het huisje het overleefd…

Dag 4

De laatste dag. Onder tussen waren we begonnen met het monteren van de muren aan elkaar en aan het plateau. Het was een drukke dag omdat we het af wouden krijgen voor het weekend aangezien diefstal. In de eerste pauze waren er een hoop nieuwsgierige kinderen die wouden kijken wat we aan het doen waren gezien het huisje al aardig vorm aan het krijgen was. Er stond altijd wel een groepje van 3 mee te kijken over je schouder hoe je een schroef aan het vastmaken was of hoe je er een spijker in sloeg. We hebben ook een paar kindjes die het vroegen laten “helpen” door ze schroef in het hout laten draaien of spijker in het hout laten slaan. Net voor het einde van de dag waren we gelukkig wel klaar en hebben we nog een foto genomen met alle kinderen in het huisje.



Tot op de dag van vandaag staat het huisje er nog en word er dankbaar gebruik van gemaakt. De meisjes en jongen spelen er om de beurt in. De meisjes spelen er graag met de poppen in en de jongen spelen graag farm (boerderijtje). Het was erg leuk en dankbaar werk en ik zou de tekeningen die van mij gemaakt zijn ook altijd bij me houden.

Iedereen thuis de hartelijke groeten!

Hielke
(Gemaakt op 22-04)

Mmmhm

Gelukkig zijn wij hier niet alleen met elkaar maar hebben we ook ander mensen waar we mee kunnen omgaan en die ons helpen.

Efraim Munee Dawids
Dit is de ‘Chief Executive Officer’ van de Municipality(gemeentehuis) van Gobabis. Hij is degene die alles voor ons project regelt in het gemeentehuis hier. Hij is een gezellige gast, hij is totaal niet wat je zou denken bij een ambtenaar. Hij is een keer in Drachten geweest met een groepje om eens te kijken hoe hun zustergemeente eruit ziet. Bij ons eerste gesprek liet hij daar ook meteen ‘trots’ foto’s van zien.

Helaas heeft hij het wel meestal erg druk, en is een afspraak met hem maken soms wat moeilijk. We hebben wel het geluk dat we zo nu en dan een wireless USB modem van hem kunnen lenen voor internet. Het is dan niet geweldig snel maar de mailtjes komen er wel mee weg.
Hij heeft ons ook nog uitgenodigd een keer mee te gaan naar Swakopmund als hij daar weer es een vergadering heeft. Swakopmund is zover ik het weet een toeristische badplaats.

Tinana Matjita
Dit is de persoon die eigenlijk alles voor onze woning heeft geregeld voordat wij hier aankwamen. En de prijs van N$ 1000(€ 77) per persoon per maand. Gooitsen Eenling had haar gevraagd om het voor ons te regelen omdat zij vroeger voor het gemeentehuis Gobabis werkte en het toen ook voor de vrijwilligers deed. Ze is nu een consulent met een eigen bedrijfje waar ze kantoortjes verhuurt en soms cursussen geeft. We hebben haar eigenlijk alleen aan het begin een keertje gezien toen ze wou weten of we nog iets nodig hadden.

Gooitsen Eenling
Gooitsen is een Drama leraar van ROC Friesepoort in Leeuwarden. De Drama opleiding daar houd elk jaar samen met de scholen hier het ‘Gobabis drama and arts festival’. Gooitsen was hier dan tot 27 februari om wat dingen vooraf te regelen. Hier voor gaf hij ook samen met Heinrich workshops op de scholen om de leraren een aantal sociale hulpmiddelen te leren. Helaas zijn de leraren niet erg actief aanwezig bij de workshops. Ook is hij bezig met de organisatie van een cultureel centrum waar de bouw binnenkort van begint. Hij verbleef samen met Lyni in het vrijwilligershuis.

Hij is door onze school gevraagd om ons op te vangen. Ookal had hij officieel niks met ons te maken heeft hij toch veel voor ons geregeld. Hij heeft samen met Lyni Venema ons Gobabis laten zien. Ook heeft hij ons voorgesteld bij de scholen en The ministery of education zodat we daar dan meteen contact mee hebben. Verder heeft hij samen met Lyni ons een heleboel tips kunnen geven.

Lyni Venema
Lyni is een Nederlandse vrijwilliger die al jaren in Gobabis komt. Hierdoor kent ze Gooitsen ook. En ook zij was wel berijd ons te helpen met ons project, met vooral tips en contacten. Ze heeft eerst ook als vrijwilliger in Zuid-afrika gewerkt maar doet nu sinds een paar jaar werk in Gobabis.

Lyni is de oprichter van het project ‘Save the Children’ , dit is een preschool voor de armste kinderen. Elk jaar blijft zij zo’n 6 maand in Gobabis om het op gang te houden. Dit is een project wat Lyni bijna helemaal zelf heeft geregeld. Het is ook niet een project van Smallingerland of de gemeente van Gobabis zelf. De school heeft dit jaar ongeveer 36 leerlingen verdeelt over 3 klassen.

Ongeveer wekelijks gaan we mee golfen met haar, waardoor we aan het einde natuurlijk terug komen als progolfers.

Nathalia
Nathalia is de regionale hoofd van ‘The Ministery of Education’. Zij wil ook zoveel mogelijk meedoen aan ons project en was zelf ook al met het idee gekomen om de IT-medewerker van de Ministery met ons te laten meelopen zodat die na de tijd genoeg weet om weer cursussen te geven. Verder wil zij als we weg zijn een beetje overzicht houden op de pc’s die naar de scholen gaan. Mochten ze niet gebruikt worden stuurt ze die naar een andere school die er wel wat mee doet.

Heinrich Morweotsile Hambira
Heinrich is de drama leraar van Gobabis, hij werkt samen met Gooitsen in zijn project. Samen met hem en een aantal van zijn vrienden zijn we ook 2 keer in Epako uit geweest. En nog wel een paar keer wat andere dingen. Zo nu en dan komt hij ook even langs om gewoon wat te praten en een biertje te drinken. Hij is opzig wel gezellig maar als hij langskomt, praat hij soms wel wat weinig, je moet echt hem dingen vragen om een gesprek te beginnen. We moeten hem ook altijd wat drinken of eten aanbieden. Zover ik het weet heeft hij nog maar 1 keer uit zichzelf om wat drinken gevraagd.

Frederik Urke
Frederik is een Vrijwilliger uit Noorwegen, hij werkt aan een sport project waarbij ze verschillende manieren van Gymles aan de leraren willen introduceren. Helaas komen er bij zijn project ook niet veel leraren opdagen. In sport is niet een toekomst te zien in dit land dus willen ze er ook niet veel mee doen.

Frederik is vaak wat negatief over van alles, maar het wel altijd gebaseerd op een ervaring. Verder komt hij ook regelmatig even langs of nodigt ons uit om naar een bar te gaan.

Daar laat ik het voor nu bij

-Marinus


Het werk dat we doen in Gobabis.


Aangezien we hier zijn om te werken alleen dat nogal moeilijk gaat zonder de gedoneerde computers hebben we het op ons genomen om maar wat kleine projecten op ons te nemen om ons zo bezig te houden, we zijn hier immers om te werken, niet om vakantie te vieren.

Wat we veel meemaken hier zijn computers die oud en langzaam zijn, meestal staan hier zware programma’s op die ze met moeite draaien waardoor het moeilijk wordt, en dat begrijpen ze hier niet echt, meestal dan.

Verder zit alles hier vol met virussen, vooral de USB sticks zitten volgepropt met deze dingen, wormen, malware het zit er allemaal op, verder zitten er wel scanners op de computers maar worden deze nooit afgedraaid of wordt het systeem echt nauwelijks gescand.

Zo had ik vandaag een USB stick die ik in me laptop deed, na 2 seconden had ik al een virus te pakken, na een scan van dit medium kreeg ik om de 2 seconden nog een waarschuwing dat er iets op stond dat er niet zou moeten staan.

Verder zijn er ook printerproblemen die ze hier heel moeilijk oplossen, zo geven veel printers aan dat het papier dat erin zit niet overeenkomt met wat er doorgestuurd is, dan blijkt dat er bij de instellingen een standaard staat ingesteld die dus elke keer een verkeerde boodschap doorstuurt.
Of dat zit er een “cover” die niet goed is dichtgegaan.

Dit zijn veel problemen die we hier tegenkomen, wat ook wel een beetje het kennisniveau weergeeft in Gobabis, voor de ICT-ers die dit lezen, je moet denken aan een ECDL niveau, en dat is dan hoog, en daar doen ze 3 jaar over.
Voor de niet ICT-ers een basiscertificaat over Word/Excel/Powerpoint etc etc dat is hier een hoog niveau voor de lokale bevolking.

Ook zijn we bezig op dit moment om een website te maken voor het OTC hier.
Het OTC is een project van de overheid om technologie over te brengen naar de lokale bevolking wat met moeite gaat, aangezien het geld kost en veel mensen dat niet hebben.
Ze leren hier hoe ze met een computer om moeten gaan, denk aan. Wat is een muis, wat is je beeldscherm, je toetsenbord en meer van dat.
Basis microsoft WORD commando’s en dat duurt dan enkele weken.
We hebben geregeld met de eigenaar van het project dat we zijn lokaal gaan gebruiken voor onze toekomstige lessen wat betekend dat onze voorbereiding voor het project zo goed als af is, als we nou nog onze computers kunnen bereiken kunnen we (eindelijk) beginnen met het project als het gaat om kennisoverdracht. Maar dat kan zo nog een aantal weken duren is ons verteld.
Wat er nu aan de hand is is dat er een schone veilige ruimte moet worden gevonden om alles in neer te zetten, dat wordt dan ook onze werkruimte waar we de computers gaan testen en voorbereiden.




-DE- verhuizing

Na een aantal weken in Horizons gezeten te hebben. Waren we de talloze insecten wel zat en was ons idee om te gaan verhuizen naar het vrijwilligershuis om vanuit daar dan verder te gaan.
Na het huis bekeken te hebben was ons gevoel daarover wel goed, en zag het eruit dat we er met Foeke(nieuwe vrijwilliger hier) gingen samenwonen.
Toen kwam Heinrich met het idee of we misschien ook interesse hadden in het huren van het huis van zijn broer dat al een tijd leegstaat.
Zo gezegd zo gedaan en we stonden oog in oog met een vrijstaand huis ergens op de hoek van één of andere straat.
En wat blijkt, het is een klein geschenk dat huis.
Erg veel ruimte, we kunnen allemaal onze eigen slaapkamer krijgen (Wat Hielke en Marinus graag willen, ze moeten nu nog knuffelend bij elkaar in 1 kamer slapen)
Er zijn veel kamers
Het is er stil, er is een gasthuis voor mochten we gasten hebben.
Al in al, het klonk voor ons een stuk beter dan het vrijwilligershuis.
Het enige probleem is, is dat het huis leegstaat, er staat alleen een stereo in, en een koelkast, das alles. Dus moeten we het interieur zelf gaan regelen, maar aangezien er maar 1 persoon in het vrijwilligershuis zal blijven kunnen we veel van de spullen daar meenemen om het huis nog enigszins leefbaar te krijgen.
Dus, zeer binnenkort zitten we in een groot huis voor weinig geld, wij hebben er zin in.

Cheerios.

-Jelle