WERK EINDELIJK !?!?!?!

Zo, hèhè eindelijk! We kunnen bij onze computers, het project kan EIN-DE-LIJK beginnen, werd ook wel tijd dachten we hier zo.
Dus woensdag 15 April werden we opgewacht door een bakkie van de gemeente met enkele personen erin om ons op te halen en naar de computers, schermen, kabels en dergelijke te rijden. Eenmaal binnen zagen we een enorme hoeveelheid dozen, en CRT schermen (voor degenen onder ons die geen idee hebben wat dat zijn, dat zijn de grote witte schermen die op megafonen lijken).
Toen begon het sjouwwerk, we hebben eerst een klein doorgeef achtig schemaatje in elkaar gezet, en daarna moesten we de dozen maar in de auto zetten. Zo’n auto kan ongeveer 50 dozen hebben, dan nog 6 personen achterop en 3 voorin.
We reden door naar een wijk genaamd “Nossobville” waar de latino bevolking het grootst is, naar een gebouw van de gemeente omringd door een “Razor fence” wat gewoon een hek is dat ipv prikkeldraad, scheermesjes gebruikt. Daar dus niet tegen aan lopen, kan pijn doen, ik kan het zeggen.
Het gebouw waar we de komende dagen ons werk gaan doen is een enorme hal.
De hal waarin alles staat ziet eruit als een soort van gemeenschapshuis waar toneelstukken worden gespeeld. Met meer dan genoeg ruimte voor alle computers en schermen.


We hebben deze rit een stuk of 9 keer moeten maken, met het laden en lossen en weer heen en terug rijden.
Maar, na een ochtend en een halve middag was alles overgezet, hebben we de koeriersdienst bedankt en de sleutels in ontvangst genomen. Het project kan beginnen.
Ook heeft Marinus die ochtend met Natalia gepraat over ons project, in haar reactie heeft ze hem de ICT’er meegegeven van het ministerie die ons nu ook dagelijks naar het project toe brengt. En zijn schema voor ons heeft leeggemaakt.Hij “zou” meewerken met het project maar echt veel hebben we daar helaas nog niet van gemerkt, misschien in een nabije toekomst.

De ICTer heet Ruben, en hij komt uit het westen van het land, in de buurt van Swakopmund(badplaats aan de kust), hij zit hier nog maar net, maar heeft ons al verteld dat hij in een paar jaar in Windhoek(hoofdstand in het midden van het land) wil zitten.

Verder is Chris ook aanwezig in het project, hij doet “treasury” voor Gobabis en zit hier net als Ruben nog maar net, ik heb nog niet echt lang een gesprek met hem gehad, maar hij kende nog niet veel mensen en ziet eruit als een kalm persoon. Hij heeft ons ook een enkele keer naar Nossobville gebracht.


Nadat alles geplaatst was zijn we weer thuis gebracht en hebben we ons klaargemaakt voor de volgende dag, helaas pakte ik die avond één of andere ziekte mee. Want ik was niet helemaal geweldig die avond.

De volgende dag werd er dan ook al direct gewerkt, alle PCs moesten worden gecheckt, kabels geteld, monitoren gecheckt en de seriële nummers moesten worden neergezet voor de gemeente. Zodat daarna de computers geplaatst kunnen worden op plaatsen die ze hard nodig hebben.
Want zo drukte Chris mij op het hart, IT is hier heel hard nodig, hij bedankte me hartelijk voor het alleen al aanwezig zijn en er iets aan doen. Hij vertelde me over dat hij plannen had om bij het ministerie een lokaal puur en alleen voor leraren van de omgeving Omaheke(vergelijkbaar met de Nederlandse provincies) in te richten, met internet dat hij al geregeld had. Hierdoor kunnen leraren die ergens in een uithoek wonen ook in contact komen met IT. Want er zijn heel veel mensen die nog nooit een computer gezien hebben, en denken dat het iets vijandigs is. Als je zulke dingen hoort weet je dat je goed werk verricht ook al is het niet al te geweldig veel tot nu toe.

Met Het tellen en controleren van alles zijn we enkele dagen bezig geweest.
Helaas hebben we een enkele computer gevonden die nog problemen gaf, maar dat was snel op te lossen we zijn tenslotte experts hier. Hetzelfde geldt voor de schermen, alhoewel een paar gewoon terminaal waren en we daar dus naar alle waarschijnlijkheid weinig mee gaan doen.

Ik wou dat ik wat gedetailleerder over dit proces kan zijn, maar het is gewoon simpel-doos-openen-kijken-of-alles-werkt-nummer-noteren-en-alles-weer-in-de-doos-werk dus helaas is een halve pagina alles wat ik je kan geven.
Wat ons nu nog rest is de schoolhoofden bellen voor een vervolg afspraak en het regelen van een verblijfsvergunning, dan is er zo meteen een maand vakantie waarin we ons voor gaan bereiden op de lessen en iets van het land gaan zien.
Dit is alles wat ik hierover kan melden, tot een volgende keer


-Jelle


P.S. Foto's worden waarschijnlijk binnenkort erbij geplemt, Cheerios!